بررسی تغییرات تراکم پرتاران زیرجزر و مدی خلیج چابهار با تأکید بر نقش فلزات سنگین (مس و روی)

تغییرات تراکم پرتاران و فلزات سنگین مس و روی در رسوبات پهنه زیرجزرومدی خلیج چابهار در سه دوره پیش مانسون، مانسون و پس مانسون در 22 ایستگاه بررسی شد. میانگین فراوانی پرتاران در دوره پیش مانسون 81/38±49/1261 و مانسون 6/65±83/513 و پس مانسون 84/73±45/630 فرد در مترمربع بوده که میان ایستگاه ها و فصول اختلاف معنی داری مشاهده گردید (05/0p<). میانگین غلظت فلزات برای سه دوره پیش مانسون و مانسون و پس مانسون برای مس به ترتیب 34/3±89/19 ،47/4±42/14، 4/3±9/12 و برای فلز روی 51/5±42/73 ،37/6±04/66 ، 86/4±72/61 میکروگرم بر گرم وزن خشک بوده که فقط در سه ایستگاه و فقط در غلظت فلز مس، مقادیر از استاندارد erl بالاتر بودند. اما میانگین کل خلیج از استانداردها پایین تر بودند. میان تراکم پرتاران و غلظت فلزات رسوب همبستگی معنی داری به جز برای فلز مس در پیش مانسون (51/0 (r=-به دست نیامد ولی در تمام دوره ها همبستگی منفی به دست آمد. نتایج بررسی تغییرات در سه دوره نشان دهنده اثرگذاری جریانات مانسون بر الگوی پراکنش پرتاران و فلزات سنگین بود و از طرفی عدم ارتباط میان تغییرات معنی دار تراکم و غلظت فلزات که می تواند ناشی از پایین بودن غلظت فلزات از استانداردهای جهانی باشد، نشان دهنده تاثیر فاکتورهای محیطی دیگر بر تراکم پرتاران است.